---

Het is de hoofdstad van de Amazone en werd opgericht op 25 april 1867 met de naam San Antonio, toen het uitgestrekte Amazonegebied geen definitie van zijn grenzen had. In 1930 werd het het domein van Colombia door het Lozano-Salomón-verdrag, maar het jaar daarop ontkende de Peruaanse regering de overeenkomst en probeerde met geweld de Amazone-trapeze en Leticia te veroveren. De enige internationale oorlog in het land werd tot dusverre deze eeuw geregistreerd, zodat de nationale soevereiniteit in dergelijke gebieden en in de zuidelijke stad werd bepaald.

Het huidige grondgebied van het departement Amazonas werd in de pre-Columbiaanse tijd bevolkt door talrijke inheemse groepen, waarvan er vele in leven blijven dankzij de jungleomgeving; Onder hen zijn de belangrijkste de Ticunas, Cubeos en Carijonas. De eerste veroveraar die in deze gebieden arriveerde was Francisco de Orellana, die in 1524 een tocht door de rivier begon die hij later de ´´Amazonas´´ zou noemen, door de inheemse krijgers die hem tijdens de reis aanvielen.

In de kolonie maakte het hele gebied ten noorden van de Napo en de Amazone tot aan de monding van de Caquetá deel uit van de provincie Popayán. Tijdens de periode van Gran Colombia (1821-1830) maakte het huidige grondgebied van de Amazone deel uit van de departementen Asuay en Boyacá, tussen 1831 en 1857 behoorde het tot het nationale grondgebied van Caquetá, in 1857 werd het een deel van de federale staat en vervolgens in 1886 vanuit het departement Cauca.

Na de onafhankelijkheidsverklaring begonnen Peru en Brazilië een beleid van kolonisatie en annexatie van gebieden; vervolgens was het departement Amazonas het onderwerp van meerdere rechtszaken en grensincidenten en diplomatieke inspanningen en oorlogen van enige ernst. In 1928 werd het Amazone-politiebureau opgericht, dat in 1931 werd omgebouwd tot een burgemeesterskantoor en in 1934 werd het Amazon-speciale politiebureau opgericht met de hoofdstad Leticia. Ten slotte heeft de grondwetshervorming van 1991 dat gebied in 1991 tot de categorie van departementen verheven.





Leticia is gebouwd op de linkeroever van de Amazone-rivier. Haar toestand als grensstad geeft haar bijzondere kenmerken, waaraan die van een rivierkwaliteit met een bijzondere handel worden toegevoegd. Leticia handelt intensief met de buurlanden, vooral Brazilië. De communicatie met het binnenland is vanuit de lucht, de stad heeft een adequate officiële en commerciële infrastructuur.

Industrie en vee opereren onder de beperkingen van de moeilijke handel in gewassen en vee. Het is vermeldenswaard dat het de afgelopen jaren is gegroeid, gezien het potentieel van het grondgebied en de grote ontwikkeling die het toerisme heeft bereikt.

Dankzij de mogelijkheden van verplaatsing en het gevestigde officiële vertrekpunt vanuit de hoofdstad aan de rivier, is het mogelijk om naar de nationale natuurparken van Amacayacu, Cahuinari en La Paya te vertrekken, afgezien van magische plaatsen zoals het zogenaamde Isla de los Micos, beroemd om zijn overvloed van deze; evenals aantrekkelijke excursies over de rivier, waar het mogelijk is om dichtbij de beroemde piranha's en kaaimannen te komen die de gidsen tijdelijk vangen zodat toeristen ze kunnen bewonderen.

Te midden van de stilte van de Amazone-nachten is het ruisen van de rivier ook niet te horen. Soms wordt het water echter verlicht met bliksemflitsen in de verte die de silhouetten onthullen van boten en huizen van wezens uit drie landen, wier bestaan ​​zich afspeelt in het midden van een ontketende rivierstroom.

"Het gaat niet regenen, dat is zeker", zegt een vrouw die de kwestie lijkt te begrijpen spontaan. Minuten later breekt een stortbui los in de Colombiaanse stad Leticia, het water valt onophoudelijk gedurende ongeveer 20 uur, maar opnieuw lijkt de Amazone-rivier, onbeweeglijk, niets te merken.

Geconfronteerd met zoveel vochtigheid, wordt toevlucht gezocht in bars of frisdrankfonteinen. ´´Er was hier vroeger veel geld van coca, maar je kon nauwelijks leven ´´, herinnert Joel zich, een van de vele gidsen die een gesprek zoeken in Leticia. ´´Kijk baas, we kunnen vier, of zelfs tien dagen de jungle in, we gaan wilde dieren en inheemse volkeren zien, waar niemand komt, ´´ is zijn aanbod rond bier op een stomende avond.

Leticia, dat in zijn hectische tijden een parel van drugshandel was, is een ogenschijnlijk vredige stad met ongeveer 25.000 inwoners, gelegen tussen de jungle en de rivier. Daar heeft de Amazone drie grenzen, tussen Colombia, Peru en Brazilië.

In het gebied zijn er enkele bevolkte centra, hoewel het Colombiaanse Leticia het meest geconsolideerd is. Ernaast, aan de noordoever van de rivier, ligt de Braziliaanse Tabatinga, even groot maar iets precair. Aan de zuidkust heeft Brazilië Benjamin Constant en Peru enkele kleinere en armere steden, zoals het ironische Puerto Alegría of het kortstondige IJsland.

De mensen in deze dorpen leven dynamisch samen. Het koloniale verleden is voorbij, toen Spanje en Portugal de suprematie op de grote rivier betwistten. En blijkbaar werden ook enkele latere onenigheid over de grens begraven.

Nu communiceren kano's, boten en boten van verschillende groottes al deze punten door over de wateren van de Amazone te navigeren. Degenen uit Leticia gaan graag naar Brazilië voor caipirinha's, terwijl Brazilianen en Peruanen de Colombiaanse stad bezoeken. De inwoners van elke plaats zijn daarentegen een mix van de drie nationaliteiten, die Portugees en Spaans spreken.

Net als in de rest van de rivier leven veel mensen van landbouw en visserij. Vreemd fruit, of het bekendste maar van onwerkelijke grootte, bevolken de markten van Leticia of Tabatinga. En er zijn tientallen vissoorten, met namen die de oorsprong van dingen herinneren: pirarucú, tucunaré, jaraquí of tambaquí.

Leticia begon als een missie, en later stichtte Peru daar een grensstad in 1867, maar zijn grondgebied werd altijd opgeëist door Colombia, een land dat zijn soevereiniteit overnam in 1930. In 1932 voerden de twee naties grensschermutselingen op die bijna eindigden in formele oorlogvoering.

De stad had ook problemen in de jaren zeventig, toen het een centrum was voor drugshandel. Zilver stroomde door de straten en er was een bonanza in het hele gebied. Maar men herinnert zich dat er elke dag moorden werden gepleegd.

Die roeping tot illegaliteit werd verwaterd in de jaren 80. Niemand twijfelt eraan dat koopwaar de drievoudige grens passeert, maar niet zoals in het verleden. het was erg moeilijk. Toen de politie eenmaal arriveerde en vanuit de vliegtuigen schoot, legden ze 55 kilo koopwaar op mijn rug en gaven me het bevel om te ontsnappen. Als ik de koopwaar droeg, zouden ze mij neerschieten, en zo niet, dan zouden ze mij ook neerschieten ”, herinnert een taxichauffeur zich.

Het is echter duidelijk dat zilver nog steeds in Leticia beweegt, het volstaat te zeggen dat er in de buurt van de markt meer dan 20 kleine winkels zijn die zich toeleggen op het wisselen van valuta: Colombiaanse peso's, Braziliaanse cruzeiros, Peruaanse nuevos-zolen en dollars. Nergens anders aan de grens is het zo, en in Benjamin Constant, aan de overkant van de rivier, is het bijna onmogelijk om valuta te verhandelen.

Een belangrijk deel van deze economische beweging komt van activiteiten zoals de verkoop van vis uit de Amazone, aangezien er verschillende bedrijven zijn die deze vis invriezen en in grote hoeveelheden verkopen aan andere delen van Colombia en de wereld. Ook van dure gewassen, zoals peper.

Zoals alle plaatsen waar met de werkelijkheid wordt gedebatteerd, zit Leticia ook vol met mythologieën, die soms echt bestaan. Zoals het enorme huis, of de mysterieuze hacienda, die iedereen toeschrijft aan een drugsdealer. Of zoals de verhalen over de gringo die nu in de gevangenis zit, maar ooit schepen had die stukje bij beetje een nachtclub vanuit Miami naar de stad brachten.

Ze zeggen ook dat de naam werd gegeven door een ingenieur, wiens vriendin Leticia Smith heette. Er is ook de gids die bekend staat als Alberto, een moderne tarzan die op televisie verscheen toen hij tientallen kilometers van de rivier zwemmend overstak, of de gringo's die, volgens mensen, soms in de stad verschijnen en tot een geheime basis van de Amerikaanse DEA behoren. .

In de dierentuin worstelt Don Luis met het onderhouden van de verzameling Amazone-dieren. Op sommige middagen gebruiken hij en zijn helpers stokken om een ​​paar kilo vlees in een boa te schuiven die te traag is om zichzelf te voeden. "Zo niet, dan sterft hij", zegt de parkmanager.

Volkswagen-taxi's rijden ongeveer 2 km van International Avenue naar Tabatinga, waar minder asfalt, minder licht, minder water en armer is. Er zijn ook meer bars.

Net als andere Amazone-punten ontvangen Tabatinga en Benjamin Constant immigranten uit andere armere delen van Brazilië, en dat bepaalt hun groei. In dit geval lijdt het geen twijfel dat de mogelijkheid om met Colombia te onderhandelen vele deuren tegelijk opende en deze blijft aanbieden. De meeste Braziliaanse vissers in dit deel van de rivier verkopen bijvoorbeeld hun vangst in Leticia.

In de drie grenzen van de Amazone zijn alle steden verschillend.



NATUURLIJKE ATTRACTIES

NATUURLIJK NATIONAAL PARK VAN AMACAYACU

Op zijn 293.000 hectare zijn er schaarse bossen waarin bomen zoals onder meer mahonie, rubber, balso en andere rode en witte ceders meer dan 50 meter kunnen bedragen. Traditioneel wordt het bewoond door de Ticuna's. Ze hebben een bezoekerscentrum. Juli is de minst regenachtige maand. Het ligt 3 uur van Leticia en 30 minuten van Puerto Nariño, via de rivier.

NATIONAAL NATUURPARK VAN CAHUINARI

Het bos wordt beschermd op 575.000 hectare in het stroomgebied van de rivieren Cahuanarí en Bernardo, op wiens stranden zwarte kaaimannen tot 10 m lang leven en charapas, de grootste zoetwaterschildpadden ter wereld, die vandaag met uitsterven worden bedreigd.

EILAND MICOS

Heiligdom van Fauna en flora van de regio. Het is gelegen tegenover het dorp Santa Sofía.

MEER YAHUARCACAS

Prachtig, in het kristalheldere water leven de roze dolfijn, de dolfijn en de koninklijke overwinningen. Gelegen aan de rand van Leticia.

PUERTO NARIÑO

De op een na belangrijkste stad in het departement, wordt bewoond door inheemse Ticuna's en Yagua's, evenals kolonisten en kooplieden. In de omgeving is Lake Tarapoto, omgeven door enorme ficusbomen en waar je de koninklijke overwinningen en roze dolfijnen kunt bewonderen. Het ligt 72 km, 2 uur van Leticia, stroomopwaarts bij de Amazone-rivier.

MEREN

Mooi en rijk aan fauna en flora kun je die van Zaraica, Terezinha, Laguiño en laguna grande in Brazilië bezoeken, en die van Moroyoa, in Peru, gelegen nabij Puerto Nariño.

SAN MARTIN

Ticuna-populatie, daar kun je meer te weten komen over de gebruiken van zijn inwoners en handwerk kopen. Gelegen nabij Puerto Nariño, te voet bereikbaar.

GASTRONOMIE

Gezien de overvloed aan rivieren is de preferentiële consumptie van vis natuurlijk, aangevuld met cassave (gemaakt met wilde, giftige cassave), banaan en exotisch fruit zoals arazá, copoazú en Amazone anón.

TRANSPORTMIDDELEN

Luchtfoto:

Luchthavens

Luchthaven Vázquez Cobo: Tel.592-7192, 592-7238, 592-7353

---